سلام
صبح زود زیبای شما، با یک‌ماه باریک و بلند کنج آسمون نیمه تاریکش بخیر باشه انشالا.
روزگار با یک‌انگشت کوچک شکسته همچنان کند و کند میگذره، چه توی راه رفتن چه کارهایی که انجام دادنشون هیچ ربطی به انگشت کوچک پا نداره ولی انگار فرصتی پیش اومده تا اونهاهم اظهار وجود کنند و یک‌جورایی حالم را جا بیارند.
جالبه که الان همه جای بدنم درد مبکنه الا همون انگشت کوچولو. پاشنه هردوپا، ماهیچه هردوپا، کمرم و البته سرم طبق معمول.
دوروز اخر هفته باران زیبایی بارید، امکان پیاده روی با شرایط جدید نبود، به ناچار پشت پنجره نشینی داشتم، خوب بود، لذت دیدن بارش تند باران و اجبار من به نشستن پشت پنجره.
فعلا
سلام علیکم دوستان
حال و احوال شما؟خوبین؟ خوشین؟
من خوبم، یعنی بد نیستم ، کمی دردسر برای خودم درست کردم که الکی الکی گرفتار شدم.
خانه پدری بودم، پسرک روی میز صبحانه با ظرف عسل کشتی میگرفت، امدم ظرف عسل و زندکی نادر را نجات بدهم، نفهمیدم دیوار از کجا سبز شد، پایم کوبیده شده توی دیوار.
دقایقی بعد دعوای جزئی با همسفر داشتم، لج کردم، لنگ لنگان رانندگی کردم، بعد از ساعتی دیگه نتونستم کلاج را فشار بدم و با گردنی کج مجبور به تماس با همسفر شدم، هیچی دیگه الکی الکی انگشت کوچولوی پایم شکست.باورتون نمیشه یک انگشت کوچولو چه بلایی سر آدم میاره. اگر می‌خواهید یک آدم عجول را بیچاره کنید، تحرک را از او بگیرید. داغون میشه، له میشه، می‌پوکه. الان من دقیقا همین حال را دارم.
خلاصه که قدر انگشت کوچولوی خود را بدانید و عجله نکنید، چون یک جایی توی اوج بدو بدوهای کارتون، دنیا یادتون را میگیره، مهم‌نیست بهمن ماهه، اوج کاره، مهم نیست ممیزی دارید، خیلی کار دارید.
فعلا