مک دونالد

سلام

امروز صبح وقتی صبحانه با سلیقه ای که آقای هتلی برامون آورد و دقیقا رو بروی بلندترین قله پوشیده از برف صرف شد، حس میکردم نمیتونم از منظره پست پنجره دل بکنم، یک‌چیزی می‌گفت همینجا بمون، از اینجا بعدتر خیلی داستان خوب نمیره جلو،دل کندم وراه افتادیم.

*من علاقه زیادی به انتخاب هتل دارم، آنقدر علاقمند بودم و تلاش کردم که تقریبا با معیارهای خوب و‌بد هتل آشنا شدم، دوستان و بستگان زیادی هم مشورت می‌گیرند و معمولا از انتخاب نهایی راضی بودند. به جرئت میتونم ، هتلی که امشب در آن اقامت دارم، برنامه سفری که چیدم و از سوییس به فلورانس امدم، مزخرفترین برنامه و هتلی بود که در تمام زندگیم اجرا کردم  و انتخاب کردم، میتونم از شدت عصبانیت سر خودم را بکنم که از آن بهشت دل کندم و به این کثافت خانه خودم را امشب انداختم، گند زدم، گند واقعی.اگر همه چیز دست خودم بود ، همین امشب پیش برادرکم برمیگشتم.

*توی سفر تلاش کردم ، تا جاییکه میتونم سفر مطابق میل همسفر و پسرک باشه، هرطور تونستم از سلیقه و علاقه خودم گذاشتم تا این دو نفر حالشون خوب باشه، احساس میکردم اینطوری حال من هم قطعا خوبه. وقتی خسته از راه طولانی سفر، برای کوتاه کردن مسیر با همسفر گپ میدیم تا بلکه کمر راه هفتصد کیلومتری بشکنه، یک جمله گفت ، تمام خستگی‌تلاش چند ماهه و فشار مالی و غیر مالی برنامه ریزی سفر را روی ذهنم هوار کرد ، دلش میخواست در هیچ سفری نباشد، در خانه باشد، لذت شروع بهار را در خانه خودمان بچشد. همسفر حرف نمی زند، خیلی خیلی کم حرف می‌زند و وقتی میگوید تا ته وجود مرا می‌سوزاند. تواناییش در شکستن من عجیب و غریب هنرمندانه است، قربانش بروم زبانش هرصدسال هم که باز شود فقط می سوزاند و مجددا خاموش می شود.فکر میکردم خوش می‌گذراند ، فکر میکردم خوشحال است، بگذریم، بکذریم، آنقدر بگذریم که انشالا همه چیز تمام شود.

*یکی از  رویاهای مسخره و کودکانه و احمقانه ام، خوراندن همبرگر کوچولوی مک دونالد به نیما بود، خودم مدل ساده و کوچکش را دوست داشتم و به خاطر ارادت پسر به همبرگر های باب اسفنجی، دوست داشتم اینرا تجربه کند و البته که تا کنون لب به همبرگر نزده بود. امروز، بعد از یک راه طولانی و خسته کننده و کلافه کننده و البته دوست نداشتنی،گرسنه و تشنه به سه دقیقه ای هتل (همان هتلی که شرح خیرش را گفتم)شعبه مک دونالد را دیدم، پسر بسیار گرسنه بود، تمام خط قرمز های غذایی را بی خیال شدم، اول یک دونات شکلاتی سفارش داد، به همسفر پیشنهاد غذا دادم، گفت میل ندارد، به جهنمی در دلم گفتم و سه همبرگر کوچولو سفارش دادم ، عیش پسر را تکمیل کردم و یک نوشابه خوشگل مک‌دونالد هم گرفتم ، با وجود خوردن دونات، پسرک با اشتها شروع به خوردن همبرگر کرد و کلام مهربانش هم تشکر از مامان برای غذای خوشمزه به راه افتاد، آنقدر گفت که همسفر هم وسوسه شد و‌ساندویج کوچولو را خورد ، پسرک یک‌لقمه حدودا یک سانتی متری را گفت دیگر میل ندارم، موهای فر و شانه نشده اش را بوسیدم و نوش جانی گفتم، دلم چنگ خورد که توانستم یک آرزوی دیگر را تیک بزنم ، (حس تلخی این مواقع از سرم میگذرد که الان زمان‌گفتنش نیست)حس تلخ را قورت دادم و به راه افتادیم.