از اتفاقهای عجیب و البته از عوارض تکنولوژی میشه اینکه، اسکایپ جان لطف میکنه همه جا هوار هوار میکنه که بله،زادروز فلانی است و بفرمایید هپی برث دی بگین و نتیجه میشه اینکه از اول وقت روی صفحه دسکتاپت، از مدیرت و همکار قدیمی و جدیدت  و دوستان قدیم وجدیدت گرفته تا انباردار، مسئول سالن استریل و مسئول ضایعات و ...پیغام مبارک مبارک میگن، همه میگن اما...بی خیال،تجربه ای بود واسه خودش.

*تا ظهر فرصت نکرده بودم به گوشیم نگاه کنم، وقتی رفتم سراغش از یک خط چندبار تماس گرفته بودند، فکر کردم همون شماره ای است که منتظرش بودم، فرصت نشد زنگ بزنم، وسط یک کار داغون بودم که دیلینگ دیلینگ زنگ خورد و دیدم همون شماره قبلیه، گار داغون را رها کردم به هوای اینکه تلفن همونه که باید باشه بدو بدو‌جواب دادم، حدس میزنید کی بود؟از استخر جانمان تماس گرفتند که مرمرانه خانم چرا نیستی، چرا نمیایی، نکنه اتفاقی افتاده برات؟ همینجوری ته دلم قیلی ویلی رفت که استخر هم دلتنگ منه و علاقمون یک طرفه نیست، جواب دادم الهی من قربون اون حوضچه دومتری برم، میام، الان کار دارم، با اجازه شما کمی هم روزه هستم، جان ندارم تو‌آب بیام، انشالا بعدا خدمتتان میرسم.

*در چند روز گذشته میزان حرف زدنم با مادرک، خواهرک و بهارک در کمترین میزان ممکن در چند سال اخیر بوده، بی انصافها هرسه تایشان مشغول تپلک هستند و نمیگویند من حسودی میکنم و دلم با آنها بودن را میخواد. از همه بی معرفتر هم آن بهار هست که لحظه ای حاضر نیست گوشی تلفن را بگیرد و با خاله مشنگش حرف بزنه، ببینمش پوستی ازش میکنم، آنسرش ناپیدا.