سلام

اگر ذهن من  قدرت اینرا داشت که مطالب را به این وبلاگ انتقال بده، قطعا روزی چندین پست توی وبلاگ داشتیم ، حیف که نمیشه و تاریخ مطالب توی ذهنم تا بیاد روی صفحه منقضی میشه خلاصه چند تا موضوع که برام مهم بود را بگم

مدتی هست توی فاصله دوری با هم همسفر هستم، از نظر مسافت نه ها، از نظر صحبت، همراهی و ... متاسفانه چند تا اتفاق هم بدتر و بدترش کرد. چند روز پیش با دسته گل اومد خونه ، خوشحال شدم که بلاخره حی کرده مقصر هست و قدمی برداشته، اومدم  تشکر کنم و بغلش کنم ، کارت روی گل را دیدم ، هدیه جلسه دفاع بود از طرف دانشجوی ایشان به ایشان و خیلی خیلی حال بدی پیدا کردم از تصور اشتباهم ، اونقدر بد که شب نتونستم بخوابم، بیدارش کردم، بهش گفتم دلم میخواست  اون گل را برای من گرفته بود، دلم میخواست حرف بزنه، بلاخره حرف زد، ایکاش یاد می‌گرفت حرف بزنه، ایکاش یاد می‌گرفت بشنوه.

*تو همین اوضاع گل و بلبل رابطه همسرانه اجبارا سفری داشتیم به ولایت همسفر ، کنترل رفتار سخت بود، خیلی سخت بود، از فرصت استفاده کردم و تمام وقتم را با پسرکم گذراندم، عالی بود، فوق العاده بود.

*سه نایی واکسن آنفولانزا زدیم، پسرم دستم را گرفته بود و می‌گفت من کنارتم ، هردو آقای خونه حالشون خوبه، من داغونم، انگار جدی جدی آنفولانزا گرفتم.

*توی محوطه خونمون صدای دارکوب میاد، میکوبه روی درخت، به سختی از لای درخت‌ها دیده میشه.