سلام
بعد از سه هفته پشت میزم نشستم و دارم تلاش میکنم برگردم به فضای کار.یکی دو شبی که فکر میکردم زندگیم روی صفحات آخره و حال و هوای بدی داشتم با خودم همین میز و تصویر اتاقم را تصور میکردم. تصور کردم روزی که پشت این میز باشم یعنی خیلی چیزها تموم شده و زندگی عادی شده و امروز همون روزه.
گاهی دوست دارم سرم روی زمین بزارم و هزار بار بگم ممنونم برای این نفسی که به راحتی می آید و می رود.
خدا رو شکر ، چقدر خوب که قدردان لحظات زندگی شدید کاش همه ما شاکرتر و قدردان تر باشیم .
ممنون از لطفتون
امیدوارم اثرگذاری بیماری کنی طولانی باشه.
خوب رسیدید به روزهای خوب . خوشحالم .خدا رو شکر که سلامت شدید، بله روزمرگی یعنی زندگی و باید به خاطر روتین بودن و حتی سکونش خدا رو هزار بار شکر کرد.
ممنون از لطف و مهربونیتون