covid 19

سلام

حال و احوال بهاری شما بخیر باشه انشالا

از آخرین پستی که نو شتم بارها و بارها توی ذهنم برای اینجا مطلب نوشتم اما نشد اینجا ثبت کنم. تعطیلات عید متفاوتی را با حضور نیما گذراندیم و صادقانه بگم بسیار سخت بود و پر دردسر.از همه خاص‌تر هم شرایط سختگیرانه شرکت بود برای عدم ابتلا به کرونا و مقررات سختگیرانه برگشت به کار.

اولین تست من منفی شد و با خیال راحت پا به شرکت گذاشتم و سه روز بعد با هجوم انواع علائم مجبور به تکرار تست شدم. لحظه دریافت جواب مثبت تست یکی از لحظات تلخ زندگیم بود. نه برای نگرانی خودم برای تمام آنها که با اونها در ارتباط بودم.تمام علائم با دیدن نتیجه مثبت تست با چندبرابر قدرت در وجودم ظاهر شد و بلاخره بعد از ماهها تعقیب و گریز در دام ویروس افتادم. ۸ روز گذشته چه برای خودم و چه برای همسفر و البته پسرک جزء سختترین روزهای زندگیمون بوده. باور نمیکردم نفس کشیدن ساده، حرف زدن معمولی، نشستن، بلند شدن روزی جز آرزوهای دست نیافتنی شود .نگرانی‌های عجیب و غریب پدر و مادرم و تمام دوستانم را هم اضافه کنید به این حجم درد و البته عذاب وجدان مبتلا کردن دوستی را که به هوای تست منفی اولیه خیلی راحت و بدون ماسک در کنار هم نشستیم.

کلیشه ای حرف نمیزنم اما اگر کمی از رنج و دردش را بشناسیم رعایت کردن قوانینش خیلی ساده تر خواهد بود. نمیدانم تهش به کجا میرسه. در حال حاضر یک مسیر مذاب سوزاننده از گلویم تا ریه هایم در جریان است. حس تهوع و سرگیجه هشت روز است که امانم را بریده. تبعات کار هم بماند فعلا.

بعد از ۸ روز تازه تونستم گوشی دست بگیرم. مواظب خودتون باشید لطفا. تجربه اش با شنیدنش خیلی خیلی متفاوت هست.