سلام
احتمالا خیلی از شما با سیستم جدید آموزشی و بچه هاتون داستان دارید. عملا بیشتر از بچه ها خودتون دارید آموزش میبینید و تکلیف آماده میکنید و ....
من هم از شاکیهای این موضوع هستم، البته از اونطرف ماجرا. به عنوان همراه و همسفر کسی که داره از راه دور آموزش میده، کلاس برگذار میکنه، مشاوره میده و ....
هرزمانی از شبانه روز را تصور کنید، هر موقعیتی از خانواده را تصور کنید، بلاخره یک نفر توی یک‌گروه پیدا میشه که کاری با همسفر داشته باشه و ایشون را درگیر کنه.با خودم فکر میکنم حتما کارش و دنیای مشنگ مقالاتش براش جذابیت بیشتری داره تا هیاهوی خونه. وگرنه چطوری حاضر میشه وسط خنده های پسرک موقع غذا خوردن، موقع رقص سه تاییمون که داریم میچرخیم، موقع کنار هم دراز کشیدن و قصه گفتن برای پسرک، بخواد جواب سوالهای تمام نشدنی دانشجوهاشو بده؟
مدتهاست در حال تلاشم تا به خودم بقبولونم حال خوبم وابسته به خودم باشه نه دیگری(تلاش کردم ولی موفقیت زیادی نداشتم)،اما پسرک هنوز برای چنین تلاشهای بیهوده ای خیلی کوچیکه.