سلام به روی ماهتون

احوال شما؟خوبین؟

من خوبم، تجربه جابجایی تو شرایط قرنطینه، تو خونه موندن تو هوای محشر بارونی، شدیدا درگیر کارخونه بودن تو روزهای تعطیلی و حضور از میانه تعطیلات تو کارخونه، تجربه های خاص و متفاوتی بوده که داشتم.

باور میکنید چندتا شرکت خدماتی و آشنا زنگ زدم برای نظافت خونه جدید و نیومدند؟باربری هم مشکل داشتیم  ، سخت بود اما گذشت، بلاخره کم کم داریم تو منزل جدید جا می افتیم.‌بسیار بسیار دوستش داریم (خونه قبلی هم دوست داشتم بسیار)،کلا باید اول عاشش خونه بشم، بعد بریم سراغش، از همه فوق العاده تر هم منظره پشت پنجره های بزرگش هست.یک خونه ویلایی متروکه و سرسبز، کوههای فوق العاده. ایشالا که حالا حالاها عزبزان سازنده نیان سراغش که بشه یک آپارتمان زشت.

تو شلوغیهای این روزها، نیما هم توی دست و پامون میچرخه و بزرگ میشه، بزرگی خونه را دوست داره و پنگوئن وار توی سالن میچرخه و با گوشه کنار خونه آشنا میشه.

از لوس بازیهای مادرانه ام بگم؟

من شعار زیاد میدم و اصولا وقتی تو ماجرایی مشابه می افتم گند  میزنم، از جمله شعارهای قبلترها اصرار برای جدا کردن اتاق بچه ها بود. تو منزل جدید فرصت جدا کردن اتاق نیما پیش اومده و مگر میتوانم؟ خرید  baby monitor توی برنامه هست اما از تصور بیدار شدن شبانه جوجه و نبودنم بالای سرش، قلبم می پوکد. فعلا که پایین تختش میخوابم تا اونکه نه، بلکه خودم بتوانم از اتاقش جدا شوم.

روزهای متفاوتی میگذرد، به قول عزیزی، عجیبان غریبان میگذرد، الهی که با کمترین تنش، آسیب باشد. الهی که بهترینها برایمان در پَسَش باشد.زندگیمان که کوتاه نمیاد از چلوندن ما، خودمان باهاش کنار بیاییم و راحتترش کنیم ایکاش.

هوای محشر بهار نوش جانتان، حتی ازپشت پنجره و چهاردیواری منزل.