سلام

نمیدونم تا حالا تو زندگیتون پیش اومده که حس کنید، حس و حالتون توسالهای گذشته، یک دفعه مثل یک آوار روی سرتون خراب بشه؟ اینکه هرچه گذروندید خیال بوده؟

توی روزهایی که تصور میکردم قشنگترین روزهای زندگیم باشه، روزهایی که سالها منتظرش بودم، ۱۵ سال زندگیم هوار شده روی سرم. انگار که دو نفری تصمیم گرفتیم با تیشه هرچه که مونده از ریشه دربیاریم و آنچه که معنی ما میده را بزنیم بشکونیم.

توی زندگی دونفره من و همسفر جر و بحث زیاد بوده، قهر و آشتی هم زیاد بوده، اما همیشه سعی شده یک چیزهایی حفظ  بشه. اما الان؟؟؟ حس میکنم عصبانیترین و غمگینترین روز زندگیم را دارم میگذرونم، تمام وجودم طعم زهرمار میده، طعم تلخ پوچی، حس میکنم ۱۵ سال تمام روی حباب بودم و قویترین حس وجودم الان، رفتن و فرار کردنه. منتها تصویر یک کوچولوی خندان اجازه نمیده فقط خودم و خودم را ببینم. اینجا مینویسم ایکاش که کمی کمرنگ بشه، ایکاش که کمی آروم بشم تا بتونم فکر کنم.