سلام

ظهرتون به خیر باشه الهی

نزدیک به یک ماهه که مجبور بودم به دلیل یک‌کلاس کوفتی، هروز تا ۸ شب کارخونه باشم و همچون یک مرحوم بعد از ۹ شب برسم خونه و خستگی و گرما و به هم ریختگی کار و فکر و خیالهای خونه باعث بشه که رفتاری به شدت عصبی و احمقانه داشته باشم. خدا میدونه که چند بار از شدت خستگی و عصبانیت پاچه همسفر بیچاره را گرفتم، یا چندبار وسط یک حرف معمولی ، بساط دعوا راه انداختم ، یا مشنگانه زدم زیر گریه و هوار هوار کردم. یعنی موجود مزخرف یک ماهه گذشته را خودم هم نمیشناسم، وای به حال همسفر و خانواده ام. امروز بلاخره تمام میشه و نمیدانم کلاسها بیشتر لِهَم کرد یا رفتار مزخرف خودم . یک زمان لازم دارم بتونم به هیچی فکر نکم، خودم باشم و خودم .

*تجربه اش را ندارم، صرفا شنیده ام که ماه آخر و روزهای آخر بارداری ، کمی آزار دهنده است، خوابیدن سخت میشه، نفس کشیدن سخت میشه، حرکت کردن سخت میشه، همه چیز یه جورایی سخت میشه.

باردار نیستم، پر از خالیم، اما: نمیتوتم بخوابم، یه حجم سیاهی پشت گلوم اومده و نمیزاره نفس بکشم، از شدت فکر و خیال کلا تو در و دیوارم.یک حال گند و مزخرفی دارم و گاهی فکر میکنم نمیشه پرونده من همینجا استپ بشه؟ نمیشه این من نباشم که با زندگی یک فرشته بازی میکنم و با علم به نخواستنش دارم میارمش توی زندگیم؟