رویای چای

سلام

تو بک جلسه طولاااااانی هستم.جایتان خالی  گروه گروه مدیر جلوی  رویم نشسته اند و ابهتشان ته گلویم را خشک کرده و پر پر میزنم برای ورودی چای.

سینی چای که وارد شد، دیدم تو این فنجانهای جینگول پینگول کوچولو چای ریخته اند و غم ته دلم را گرفت که ای وای، این چند سی سی چای به کجای من میرسد؟  دلم همان لیوانهای کاغذی را میخواهد که در جلسات بی مدیرانه، درون انها چای می اورند.  اقای پذیرایی کننده، غم ته چشمهایم را که دید، دوتا فنجان گذاشت روی میز.خدا خیرش بدهد ، پسرک گوگولی مهربان.

*خوبید شماها؟ من هم خوبم، گرفتار طوفانهای سه ماه اخر سال که هر چقدر جلوتر هم میرود، شدتش بیشتر میشود.