سلام به روی ماهتون

شبتون خوش باشه الهی

جایتان خالی، از سفر برگشتیم، خوب بود، خیلی خوب بود، اندک دوستان باقی مانده و هجرت نکرده به فرنگ، دور هم جمع بودیم و چقدر خوب بود.اما...فقط اما گرم بودها، خیلی گرم.

میدونید یکی از عوارض سفر رفتن چیه؟ اینکه در زمانی که تو سفر باشی و فکر میکنی از عالم و‌آدم جدا شده ای، عالم و آدم به زندگی خود ادامه میدهند، باکس میلت را که چک میکنی، شوکه میشوی که یا خود خدا، ملت چرا اینقدر در زمان جدا شدن تو از زندگی روزمره فعال شدند ، آوت لوک را دونه دونه خالی میکنی و در چنان اوضاعی می افتی که سگ میزند و گربه میخواند و تو مجبوری که  برقصی، خلاصه چند روز گذشته را کنار دریای کار لمیده ام و سعی میکنم قاشق قاشق از حجم آن کم کنم، انشالا که بشود. 

یک چیز دیگر را هم میدانید؟اینکه آدم موقعی که مدیرش از موضوع بسیار داغانی بسیااااار عصبانی باشد، سر راهش قرار بگیرد و ناخواسته نقش کوتاهترین دیوار بر گردنش بیافتد، بسیار بد است، بسیار بد، سرم آمده که میگویم، همین امروز هم سرم آمده است.

*با پدرجان و مادر جانم  حرف میزنیم، مادر جان طبق معمول که به حمل چمدان خالی عادت ندارد، جنس  نخریده باقی نگذاشته و تا حالا حسابی مشغول فروشگاه گردی بوده، حالا که ظرفیت بار و جیب تکمیل شده کم کم غم روزهای آخر حضور را دارند مزه مزه میکنند و حال خوشی زیاد ندارند و از این حرفها.

از طریق ایمو مشغول صحبت بودیم، پدر جان در زمان صحبت تلفن را بسیار میچرخاند و حواسش به سرگیجه های بیننده نیست، میدانید امشب چه دیدم؟لحظات زیادی دوربین گوشی روی شقیقه اش یود، دونه دونه تارهای سفید روی شقیقه اش، دونه دونه چروکهای کنار چشمش، یک چیزهایی ته وجودم بدجور لرزید، دلم ضعف کرد برای دانه دانه سفیدیهای سرش.یکهو دلم خیلی سال قبل را خواست، همان موقعها که مثل یک اسب چموش با او لجبازی میکردم، موهایش آن موقع اینطوری نبود، اصلا سفید نبود، دلم خواست آن موقعها بود و من فقط یک چشم میگفتم.

*دلم هوای برادرکم را کرده، دلم یک ذره شده است.

**کمرنگیهای مجازی مرا جدی نگیرید، شاید کم و زیاد بشوم، حذف نمیشوم.