احتمالا خیلی از شماها موقع گوش کردن آهنگهای مورد علاقتون، با آهنگ همراهی میکنید و‌میخونید. از آنجاییکه صدای خواننده مورد علاقتون را میپسندین،  صدای خودتون را هم که در میان صدای خواننده گم شده حتما میپسندید.من هم دقیقا همینطور بودم و باید صادقانه بگم بسیار هم از خوندن خودم لذت میبردم،  توی پیچ و خمهای جاده و تو تعطیلات عید تصمیم گرفتم صدای خودم را ضبط کنم و ای وای من، باورم نمیشد صدایم اینقدر داغون باشه، یک داغون میگم، یک داغون میشنوید، نمیدونم چرا اینقدر تفاوت بود بین صدای خودم و صدای ضبط شده، از همسفر که پرسیدم واقعا همیشه صدایم اینطوری بوده، نگاه مظلومش جواب واقعی را داد.خیلی حالم گرفته شد، خیلی خیلی تصور بهتری داشتم از خواندنم. از اون موقع هر موقع آهنگی پخش میشه ، صدای من هم که در میاد، یادم میاد که محصول خروجی از گلویم اونی  نیست که خودم میشنوم، دلم به حال شنونده ها میسوزه اما چون صدا خود جوش میاد بیرون، نمیتونم حبسش کنم، ترجیح میدهم که بی خیال دلسوزی بشوم، پس میخونم.