بازهم تعطیلات آخر هفته

سلااااام، این کش آمدن سلام به خاطر خمیازه ای است  که امروز برای رضای خدا دقایقی هم منرا رها نکرده، دهانم خسته شد اینقدر عمیق باز شد و بسته شد.جایتان خالی مجددا این تعطیلات را در جوار خانه پدری گذراندم، از آنجا که هفته کمی نه چندان دلچسب گذشته بود این هفته زبان را در دهان سفت و سخت نگهداشتم که دوباره شر به پا نشود و با یک خروار عذاب وجدان به خانه برنگردم، کمی هم موفق بودم، البته فقط کمی. جایتان مجددا خالی راه دوساعته را هم دیشب چهار ساعته به خانه برگشتیم و دلم میخواست گریه کنم از این همه ترافیک، آخه دورتان بگردم من سرم به سنگ خورده هرهفته مجبورم برم خانه پدری ساعت بزنم و برگردم، شماها کجا میروید تو این تعطیلات، بنشینید تو خونه خودتون راحت، فیلم ببیبنید، کتاب بخونید، چیه هی توی جاده  راه می افتین با این رانندگبهای داغون.

از برکتهای چند ساعت توی ماشین نشستن در کنار همسفر، حرف زدن بود، حرف که میگویم یعنی حرفها. خوب راستش به نتیجه ای نرسیدم، توی یک چرخه داغونی افتادم که هیچ تصمیمی نمیتونم بگیرم، از هرطرف میرم حال ندارم برمیگردم و خوب نتیجه میشه اینکه هی در راه رفت و برگشت باشی بی نتیجه.انشالا در اولین فرصتی که بعدش چند ساعت وقت برای میگرن کوفتی و خوابیدن  داشتم میام اینجا، میگم چه مرگمه.

*آنقدر دلم که انقلاب گردی و کتاب خریدن فراوان میبخواد که حد ندارد، اما نگاهم که به کتابهای نخوانده میافتد، گوش دلم را میپیچانم که شما خیلی بی.جا میکنی میخواهی خرید کنی.
**کلا این دل ما گاهی عجیب سربه هوا میشود، هیچ چیزی هم نمیفهمد، آنقدر خر میشود که حد ندارد و ای وای که من چقدر این خر وجودم  گهگاهی را دوست دارم.