غذاهای کارخونه ما

سلام

تو شرکت قبلی نهاری در کار نبود و من با خیال راحت غذاهای سالم خودم ساخته را برای نهار میبردم، البته همراه داشتن ظرف غذا و بردن و‌آوردنش خیلی سخت بود و من چند سال شاکی بودم از این قضیه که هرشب خسته از سرکار بیام خونه و تازه پروژه آشپزی داشته باشیم و بدتر از اون همراه بردن ظرف غذا و دردسرهاش. گذشت و دری به تخته خورد و تو شرکت جدید، وعده نهار جزء خدمات شرکت هست و من بسیار خوشحال که دیگه آشپزی تعطیل اما...آدمیزاده دیگه، همیشه یک چیزی برای نق زدن پیدا میکنه، غذاهای کارخانه ای شدیدا کارگر پسند هست و فوق العاده چرب و ...برای منی که با اسپری روغن به غذا میزنم (نخندید)دیدن این حجم روغن که البته قابل جداسازی هم نیست یک کابوسه، بدتر از آن آشپز کارخانه تهدیگ بسیار محشری درست میکنه و وااااای خدای من، این مصیبت را کجای دلم بگذارم، هرروز به خودم میگم دیگه از ایشون تهدیگ نمیگیرم و هر روز مثل معتادها نمیتوانم از آن ورقه قهوه ای_طلایی بگذرم و هرروز بعد از خوردن آن به حال مرگ می افتم از بس چرب است و بدن من بیچاره  هم که عادت به دریافت این حجم روغن ندارد و باز روز از نو روزی از نو.‌امشب همسفر جانمان اخطاری دادند بسیار جدی که مریم جان، آن ۴کیلوی کذایی که قرار بود برود پی کارش چی شد؟؟؟حواست به خودت هست؟انگار باید به دوتا ۴کیلو فکر کنی،(همسفر در رابطه با اضافه وزن من هیچ مهربانی ندارد و با بیرحمی تمام و زبان تند و تیز هربار این قضیه را به روی بنده می آورد)، از شما چه پنهان که خودم هم جرئت روی ترازو رفتن را ندارم و امشب تصمیم جدی گرفتم که از فردا مثل بچه آدم جلوی خودم را بگیرم، هداوند لطف کند و اراده ای فولادی به من عنایت بفرماید و شما هم آرزوی نیرویی خوب برای مبارزه با نفس عماره من داشته باشید.راهکاری هم برای کمک به کن داشتید، با گوش جان میشنوم.