خرداد پرخاطره

دوباره خرداد اومده، ماه من، یکی از یک عالمه اتفاق افتاده تو این ماه وارد شدن من به این دنیاست، اما عجیب روی آن حس مالکیت دارم، ماه من، خرداد.

*بعضی تاریخها هیچ موقع از تو ذهن ادم پاک نمیشه، شاید مثلا آلزایمر بتونه پاکش کنه یا چیزی شبیه این، نمیدونم، تا وقتی آلزایمر نگیرم نمیفهمم.

یکی از این تاریخها برای من همین دوم خرداد لعنتی هست، میگم لعنتی نه به عنوان یک کلمه با بار منفی، با این معنی که مثلا وقتی یکی را خیلی دوست دارید اما خیلی ازش آزار میبینید و البته نمیتونید حالیش کنید میگید لعنتی خیلی دوستت دارم یا لعنتی تو خیلی عزیزی. واقعا نمیتونم این صفت را از کنارش بردارم و عادی بگم این تاریخ برایم عزیزه.

دوم خرداد:

19سال قبل،اول دبیرستان بودم،خدا میدونه چندبار مدیر مدرسه صدام کرد و گفت، خانم مرمرانه لطفا حرف نزن، اینجا مدرسه است نه ستاد انتخاباتی، این دفعه حرف بزنی ،پدرت را میخواهیم دبیرستان و از آنجاییکه بنده مثل چیز از پدر جان حساب میبردم، سعی کردم یواش حرف بزنم. 22 روز کم داشتم برای شرکت توی اون اتفاق و آقای بداخلاق مسئول دریافت شناسنامه هیچ جوری قبول نکرد که بی خیال 22 روز بشه،خیلی خیلی دلم سوخت که نتونستم رای بدم، گذشت و گذشت .خیلیها نظرشون عوض شد، خیلیها شاکی شدند، خیلیها دیگه دوستش نداشتن، اما هنوز هم آن مرد برای من نماد امیده،نماد ادبه، نماد آرامشه، هنوز هم دوم خرداد که میشه دلم پر از هیجان تغییر میشه، پر میشم از آرزوهایی که شاید خیلی سخت اما بلاخره میشه کمی تا قسمتی بهش رسید.

*سوم خرداد :

سوم را مادرک تو ذهنم خاطره کرده، پا به ماه بوده و منتظر من، توی خیابانهای آن شهر با پدر میچرخیده و هوس بادام پوست کاغذی میکنه، پدر که پاکت بادام را توی دستش میگذاره، صدای جیغ و داد ملت هوا میره که خرمشهر آزاد شد،پاکت  ازتوی دستهای مادرک  گم میشه، اما مادرک جنگ زده ام آنقدر محو شنیدن خبرخوش بوده که یادش میرود قرار بوده بادام به من برساند.هرسال و هرسال اینرا برایم تعریف میکند و من پر میشم از حس بودن توی وجود مادرکم و شاد شدنش از خبرهای خوب جنگی.

*شنیدن خبرهای خوب همیشه خوبه، جایزه های کن مبارک همه مان باشد.