صادقیه-امام خمینی-حقانی

سلام

با کمی تاخیر توراه شرکت هستم. فکر میکنم از تاخیر باید ممنون باشم که باعث شده توی باران تو‌حاده باشم ، نمیتونم بگم چقدر حالم خوبه از این باران ، اونقدر که حتی کامنت بی ادبانه مدیرم نتوانسته ذهنم را تلخ کنه.

روز گذشته پسرکم حال خوبی داشت.از قبل با هم قرار مترو سواری داشتیم و به خاطر حال ناخوشش ، قرار کنسل شده بود. دیروز بعد از ظهر چند بار پرسید مامان من تب دارم؟نداشت، گفت بریم مترو؟

همسفر همچنان درگیر کار هست، باید راهی برای سرگرمی پسرم پیدا میشد ، مترو گزینه خوبی بود هرچند ، ساعت چهار بعد از ظهر زمان خوبی برای شروع نبود.تلاش کردم حالمون خوب باشه و انرژیم را حفظ کنم که پسرکم بعد از چند روز حال نامساعد و دارو مصرف کردن، جمعه خوبی را تمام کنه.

مقصدی توی ذهنم نبود، سه خط مترو عوض کردیم تا باغ کتاب برسیم ، پسرک از خوشحالی توی ابرها بود، یک ساعتی توی محوطه باغ که به لطف چشمان ضعیف من چیز زیادی هم نمی‌دیدم بودیم، حسابی دوید و به طرف چرخید.سه مترو باز تغییر دادیم تا به منزل برسیم.‌همسفر خروجی که و منتظرما بود، پسرکم رقص کنان به طرفش رفت و تا رسیدن به ماشین همه‌چیز را تعریف کرد، حتی تذکرهای زیاد من برای دست نکردن توی بینی .

ساعت را که دیدم نزدیک به ده شب بود، از شدت خستگی روی پا بند نبودم ، خدا را شکر کار همسفر خوب پیش رفته بود.پسرک را تحویل گرفت و من به خوب رفتم، بیهوش شدم از خستگی و دفعه بعد که چشمم باز شد، ساعت کنی نزدیک به شش صبح بود و روز شروع شد.