سلام به روی ماهتون. جمعه شبتون به خیر باشه الهی.

یک ساعتی میشه از خونه پدری اومدم، بدو بدو وسایلها را جابجا کردم به عشق اینکه قبل از خواب فرصتی داشته باشم برای آروم کردن ذهنم و فاصله گرفتن از همه چی و آماده شدن برای کار. خونه پدری که میرم با یک حس بدی برمیگردم، نمیدونم شماها هم از این حس  و حالها دارید؟ناراحتم از اینکه تو همون شهر زندگی نمیکنم، کنارشون نیستم، برای رضای خدا تو یکی از دکتر رفتنها  نتونستم همراهشون باشم، اونها هم که نمیدانم چرا اینقدر روز به روز داغونتر میشن، اصلا یک دفعه تو این یکی دو سال، چند ده برابر سالهای قبل مریض میشن. یک موقعهایی از ازدواج کردنم هم پشیمون میشم، اصلا حس میکنم باید تو همون خونه میموندم و مواظبشون بودم، هرچند احتمالا روزی صدبار باهم بحث و جدل میداشتیم. یک موقعهایی نمیدونم واقعا این حق آدمها هست که برای زندگیشون بهترین تصمیم را بگیرند یا نه! 

به همه مریض شدنها و داغون شدنها ی اونها، لجباز شدن و حرف گوش نکردن را هم با ضریب بالایی اضافه کنید،  این مادر جان من یک نفره توانایی داره همه وجود منرا سرویس کنه، به جان خودم.

*سعی میکنم هر بار که میرم خونه پدری، مادرجان را تا استخر ببرم، اینبار یک استخر جدیدرفته بودیم و باورتان میشود آدم را در استخر زنانه ارشاد کنند که لباس پوشیده بپوش، خدا وکیلی به نظرتان  جوک نمی آید که بگویندبهشان اخطار داده اند که لباسهای شنا شنیع نباشد، به جان خودم چند دقیقه بانوی متذکر را با دهان باز نگاه میکردم، سعی کردم آروم بهش توضیح بدهم که آن مدل لباسی که ایشان میگویند اصلا بهداشتی  نیست، جوابی  که داد کلافم کرد و نتوانستم آرام حرف بزنم، میگوید: بعضیها با کودکانشان می آیند، بدآموزی دارد، به نظرتان آدم دلش نمی خواهد سرش را در دیوار بکوبد؟ 

**هیچ موقع به خواهر زاده ای که عاشق لوازم آرایش هست به خصوص اگرخوابتان  سنگین است، اعتماد نکنید، خوابتان میبرد، بیدار که میشوید، جلوی آینه که میروید شوکه میشوید، سرم آمده که میگویم، بی انصاف رژ ۵۰۰۰ تومانی با ۵۰۰۰۰تومانی برایش هیچ فرقی ندارد، صورتم که مثل تابلوی آبرنگ کاری  باران خورده بود، وسایل بیچاره ام هیچ شدند، تازه با خوشحالی میگوید:خاله، ماه شدی.