یکی از مکانهای عذاب آور برای من، حضور در آرایشگاههای زنانه است، آرایشگاههایی به سبک همینها که دوروبرمان زیاد میبینیم. نمیدانم چرا و از چه زمانی، اما تا جایی که حافظه ام یاری میکند، زمانهایی که بالاجبار قدم به اینجاها میگذارم، سرسام میگیرم از هرچه میبینم و‌میشنوم.

خیلی جاها هم رفتم، خیلی مکانها را عوض کردم، به هوای دیدن جایی که اینقدر آزار نبیند روحم ولی هنوز پیدا تکردم.بلور میکنید حس ناامنی دارم توی این چهار دیواریهای کاملا زنانه؟ چهار دیواریهایی که به لطف خیلی چیزها، زیر سقفش همه غلطی هم انجام میشود، خانمها اکثرا مدرن، شیک و های کلاس ولی،.، باور بفرمایید ذهنشان عقب مانده تر از مادر بزرگ مادری من است که به قول خودش سیکل دلشت و عالم آدمی را حریف. فقط ظاهرشان مثلا مدرن شده، حرف که میزنند، نظرات کارشناسانه مزخرف که میدهند، بوی بد مغزشان حالم را به هم میزند. آرایشگر کم حرف و تقریبا بی حرف شناختید خیرم‌کنید، مرد و زنش مهم نیست، فقط بیمار فکری و روحی نباشد.