خیلی وقتها گفتن یک ، به جهنم غلیظ، تمام حس خوبی را که لازم داری به وجودت برمیگردونه، مودبانه و خانمانه نیست اما عجیب لذت بخشه.آدم را آرام میکنه، انگار نه انگار که لگد خوردی.

*خودم را گذاشتم  پیش روی خودم و مثلا دارم خودم را قضاوت میکنم، برای اینکه خودم را نترسانم قول دادم هیچ تنبیه و تشویقی در راه نباشد، فقط هرچه هست را حداقل به خودم بگم و پیش خودم بدونم کیم و چیم و البته نتیجه دوست داشتنی نیست، این خودم را که این طور است دوست ندارم، آنقدر هم تنبل شدم که حس و حال تغییرش را ندارم، فقط نق نقی میکنم که چرا اینطور و آنطورم ولی  تغییری در راه نیست. حس میکنم اینکه 

دم خودش بدونه توی  وجود خودش چه خبره چیز وحشتناکیه، قضاوت دیگران را میشود انکار کرد و حاشا کرد ولی با خود خودت هیچ کاری نمیتونی بکنی.

*به مقدار فراوان عصبانیم.