دیشب من

سلام به روی ماهتون

اینجانب الان یک خانمی هستم که  بیش از 30 ساعت از آخرین باری که همسفرم را دیدم میگذرد، ایشان به لطف کار مزخرفی که در دست دارند و تا امروز ظهر باید تحویل بدهند و همچنین به لطف سوختگی لب تاپ دیشب را به منزل نیامدند و تا خود صبح امروز پای کامپیوتر در دانشگاه بودند. شب بدی داشتم، وقتی همسفر نیست، ذهن لوس من اماده میشه که به هرجایی پرواز کنه، نمیدانم چندتا پست نوشتم وپاک کردم،یک شبی بود پر از جنگ و مبرد با خودم و کارهایی که آرامم میکند اما نباید انجام بدهم ،سخت بود اما گذشت.امشب میخواهم به خودم هدیه بدهم، چون بسته جدید آبی رنگ باز نشده، دستم روی شماره های ممنوعه نرفته، وبلاگهای بدبد نخوندم فقط کمی خودم را دق دادم که البته تا این حد قابل قبول است.

*مجددا دنبال نیروی خدماتی هستیمَ، پوستمان کنده شده و دوتا نیروی خوب گیرمان نیامده، پسرک متولد 75 است، پدرش و برادرانش همه راننده ماشین سنگین هستند، میگم چرا با اونها کار نمیکنی، میگه نمیخوام، خیلی دستور میدن، میگم خوب اینجا که بیشتر دستور میدن، یعتی حاضری اینجا دستشویی بشوری  امابا پدرت کار نکنی؟؟؟

 **  نتیجه نحقیقات گ ز ی ن ش همسفر از اداره ا ط ل ا ع ا ت آمده و اوکی بوده، جانم به لبم رسید برای این سمت از ترس وجود خودم و برادرک، آنقدر شنیدنش شیرین بود که مدیر کارخانه را همینجوری بغا گردم برای اینکه یک نفر را بغل کرده باشم، برای باقی قاضایا هم الهی به امبد تو.