با اینکه از اولین جلسه آموزش شنا مدت زیادی میگذره، اما بنده هنوز هم وقتی از کلاس به خونه میرسم تا ۲۴ساعت همه مفاصلم داغونه و همه حرکاتم رو دور کند می افته. به اهل خانه(همان همسفر)قول آشپزی و نهار پختن داده بودم که خوب عملی نشد،مجبور شدم به جای اینکه از ایشان در نهارپزی کمک بگیرم، خودم کمی کمک حالش شوم و البته جایتان خالی بعد از نهار به چنان خواب عمیقی رفتم، که بعد از بیدار شدن در ساعت هفت بعد از ظهر تا دقایقی تشخیص نمیدانم چه وقتی از روز است و اصلا امروز چندشنبه هست و اصلا من خودم کی هستم. همسفر جان نگران بود با این حجم خواب مریم شب چطور میخوابه، آن مسئله هم خودش همینطوری حل شد، آنقدر الان خوابم میاد که انگار تمام روز را مثلا کلنگ زدم.کلا علاقه ام به خواب ایبن روزها بسیار افزایش یافته.

امروز هزار و‌یک کار (هزارتا کارش یک طرف و آن یک کار هم یک طرف)داشتم که شکر خدا هیچ کدام(حتی همان یک کار)انجام نشد و فقط من بودم و آب بازی و البته خواب.

*یک فرم را مجبور شدم دستی بنویسم و تحویل همکار جانمان در کارخانه بدهم، نمیدانم حواس مشنگم کجا بود که یک کلمه اشتباهی نوشته شده و اصطلاح بسیار بی ادبانه ای از کار درآمده(به جان خودم سهوی بوده و من غلط بکنم با همکار جماعت از این شوخیهای+۱۸داشته باشم) و امروز از گند قضیه با خبر شدم و همکار مشنگ توجیه نمیشود که بابا منظور چیز دیگری بود و ...احتمالا  هفته پر از متلکی را در پیش خواهم داشت. به معنای واقعی کلمه تو روحم.

*دوشنبه پیش رو سومین ممیزی و مهمترینش و انشالا آخرینش را خواهم گذراند، ممیزی اولم داغون بود و دومی عالی بود و سومی را خدا به خیر کند، به جان خودم دفعه بعد که تغییر کار بدهم میرم توی شرکتی که نظم و نظافت و حساسیت محصول آخرین دغدغه اش باشد، چیه این شرکتهای دارویی راه به راه سوال جوابت میکنند و خودت را سرویس؟

*تا حالا شده از کسی که انتظار نداشتین همینطوری یهویی یک خبر پیدا کنید ، سراغی از شما بگیرد و گوش چشمی نشان بدهد و کیلو‌کیلو قند در دلتان آب کند؟یک حال خوشی به آدم میدهد ناگفتنی، فقط نگذارید بفهمد حال خوشتان را که فاتحه حال و احوالتان را خواهد خواند.

*پست مال دوروز قبله . به دلایل وبلاگانه ثبت نشده و امروز ثبت شده.