سلام به روی ماهتون
صدای منرا به صورت له شده پس از یک بازدید دولتی میشنوید، آقا ما مردیم از بس امروز بهمان چشم و ابرو امدند که اون شالت را بکش جلوتر( کسی نتوانست مقنعه سرما بگذارد، بله) ما مردیم. به جان خودم گشت ارشادهای کنار نمایشگاه به ادم اینقدر گیر نمیدهند، خلاصه که برادران سبز پوش آمدند و حرف زدند و رفتند و حالا دکتر جان است که بشکن میزند که الهی سفارش سنگینی بگیرد وپدر مارا در بیاورد.
*در راستای تعویض آب و هوای روح و روانمان همسفر پیشنهاد داد پول کوچولویی را که به دستمان رسیده بود بر باد بدهیم وخرجش کنیم. پدر من در آمد از بس چشم به این قیمتها دوختم و هیچ نشد که نشد،آخه چه خبره؟ چطوریه که یک سفر داخلی پا به پای دوبی و آنتالیا در میاد؟ برادرک با تور تخیفیف خرده ای به دو کشور سفر میکند(60 یورو ناقابل) آنوقت من با چند برابر این پول نمیتوانم حتی یک سفر داخلی بروم، نهایتا باید به شاه عبدالعظیم راضی شوم. نتیجه این شد که به روح و روانمان یک شات آپ محکم بگوییم تا بلکه یا انقلاب مالی در مملکت به وقوع بپیوندد و قیمتها کمی همسوتر با جیب مبارک ما شود ، یا پول دیگری برسد و من بتوانم لب آب بروم وهمینجوری چند روز خیره به دریا بمانم و آرام شوم.این آرام شدن هم قیمت بالایی داردها.
*ماه خرداد را دوست دارم، بسیار حس مالکیت دارم برای آن، انگار که مال خود خود من است، خیلی تلاش کردم امسال را انجا باشم که دوست دارم، نشد، مهم نیست، روزهای دوست داشتنی را میشود هرکجای دنیا خلوت کرد و لذتش را جرعه جرعه نوشید.
* دوستان قول عمل نشده ای از وبلاگ قبلی باقی مانده بود که انشالا در آخر این هفته به سرانجام میرسد، پیشاپیش هم از لطف شما و البته به جاآوردن رسم امانت شما ممنونم.
پشت سیستم نشستم و‌مشغول پر کردن یک دنیا فرم، صدای دینگ دیگ تبلت میگه یک ایمیل دارم، به هوای ایمیل دکتر با اخم سراغش میرم و بازش میکنم
ادامه مطلب ...سلام و صبح بخیر به دوستان، یکی دوروز پیش ضرب المثلی شنیدم با این کلمات، سگ میزنه گربه میرقصه، خیلی خوشم آمد اما اصلا فکر نمیکردم خیلی زود تفسیرش را ببینم. بله ، امروز دقیقا در کارخانه ما سگها مشغول نواختن و‌گربه در حال رقصن. یک اوضاع داغونی شده واویلا. توی همین گیرو واگیر تولیدی، دکتر جان زنگ زدند و طبق معمول مهمان به کارخانه دعوت کردند، آنهم چه مهمانهایی. فکر کنید دکتر جان دقیقا مشابه دوستان ارشاد کننده، اعلام کردند فردا حجابها را درست باشد، پوشش مقنعه باشد، آرایش نباشد و....بله ، اینجوریاست.
*مثلا در راستای تقویت زبان انگلیسیه مادر مرده، شروع به سریال دیدن کرده ایم، آنقدر درگیر سریال شدیم که حس بدون زیر نویس دیدن نداریم و خیلی خوشگل زیر نویس فارسی گرفتیم و مثل مشنگها روز چند قسمت میبینیم،(تا شش قسمت هم در یک روز رکورد داریم)، بعد که چشمهایمان داغان شد، بلند میشویم و تازه یادمان می افتد که چقدرررررر کار داریم و البته همسفر جان هم پررو پررو میگه اینقدر پیله نکن و نخواه چند قسمت ببینی.
*همسفر خطش را سوزاند و دوباره سیمکارت گرفت اما زیر بار خرید گوشی نمیرود که نمیرود، هنوز امید به پیدا شدن گوشیش دارد و با گوشیه قدیمیه عزیزش(همان ۱۱۰۰نوکیا) مشغول است.
سلام به روی ماه همتون.
ممنونم از لطف و مهربونیتون. اگر همسفر بفهمه نق نقهای من اینقدر خواننده داره میره یک فکری به حال خودش میکنه که چرا از نقهای من استقبال نمیکنه.
این همه روزی که اینجا نبودم مثل خیلی روزهای دیگه گذشت، کلی با دکتر جنگ و جدل داشتم (هنور هم دارم) انشالا به محض اینکه یکی از این مصاحبه ها اوکی بشه عطای اینجا را به دکتر جان میبخشم و میرم دنبال زندگیم.ظاهرا بعضی جاها هرچی بیشتر خم بشی، دیگران بیشتر توهم میزنند و یک دفعه جای راضی و ناراضی عوض میشه و تازه طلبکار هم میشوند.ایشان در آخرین جملات قصارشون فرمودند: من از تو این چند سال خیلی کشیدم و من با دهان باز که ببخشییییییییییییید؟؟؟بی خیال، قصه های من و دکتر تمامی نداره.
*کنسرت چارتار را رفتم، تا لحظه ورود به محل برگذاری همسفر بیچاره از همه چی بیخبر بود. به قول خودش حداقل بگو که قراره چی ببینیم که اگر کسی چیزی پرسید گیج نزنم و آبرو ریزی نشه، اما خود کنسرت، محشرررررررررررررر بود.خدا را شکر همسفر هم پسندید وگرنه مغز منرا میخورد به خاطر انتخاب نامناسب.
یک اعتراف بکنم، برای کنسرت همای که دقیقا تا شب تولدم کنسرت هم دارد هرچه دودوتا چارتا کردم نشد که نشد. به همسفر میگم خدا وکیلی خجالت نمیکشی که نمیخواهی شب تولدم منرا سورپرایز کنی؟دیگه شانس برای خوشحال کردن من از این بیشتر که میتونی شب تولدم نرا ببری جایی که اینقدر دوست دارم اما ایشان با همان منطق مریم ازاردهنده میفرمایند: قعلا با این بودجه فصلی یک کنسرت، شما سهمیه بهار را خرج کردی، برای پیشخوری کردن تابستان هم قابل اعتماد نیستی.این هم از همسفر عاشق عاقل من.
*تعطیلاتی که گذشت، میزبان خانواده ام بودم، تا حدی خوش گذشت جایتان خالی (این تا حدی هم برمیگردد به خیلی چیزها، که فعلا بیخیال)، گوشیه همراه همسفر جان هم بر باد رفت و نمیدانیم کجا رفت و خاموش هم هست و تازه ما فهمیدیم چقدددددر به موبایل وابسته ایم. پوستمان در این دوروز کنده شده از بس ایشان بی موبایل بود.
*یکی از سختترین کارها الان برایم آوردن وبلاگ دوستانم در کنار این خانه است، یعنی باید بی خیال دوستان بلاگفایی بشوم؟ یعنی باید همینجوری بگردم تا شاید جایی دیگر پیدایشان کنم؟پس انهمه وبلاگی که عاشق نوشتنشان هستم چه کنم؟
سلام، بلاخره بعد از مدتی طولانی انتظار برای برگشتن به خانه اصلی و نتیجه نگرفتن از این انتظار، با خودم کنار اومدم که خانه ام را جای دیگری بسازم. راستش را بگم خیلی سخته، فضای جدید، محیط جدید، دلبستگی به اون وبلاگ که دنیا دنیا برام خاطره ساخته و خیلی چیزهای دیگه باعث شد که اومدن توی این خونه برام سخت باشه اما خوب تا ابد که نمیشه چشم انتظار موند. بگذریم.
تا یاد گرفتن و کنار اومدن با ناز و‌ادای این خونه که فعلا فقط اسمش را از خانه قبلی یدک داره، سعی میکنم کوچولو‌کوچولو مهرش را هم به دلم بیاندازم، شما هم لطفا فعلا از سوتیهای من توی این خونه بگذرید، بگذارید به پای غریبگی.