یک‌سلام ۳۵ ساله.

۳۵ میتونه سن مامان‌من باشه که توی اون برای دخترش خواستگار می اومد(من شرمندم ولی این اتفاق می افتاد از بس که زمانی ملت کوچولو پسند بودند)، میتونه سن پدرم باشه که تو این سن خودش را به قصد برگشت به ولایت پدری اش،  بازنشست کرد. میتونه سن  جدید من باشه که هیچ رقمه باورم‌نمیشه الان همین لحظه تو سنی هستم که تقریبا بیش از ۵۰ درصد از کل روزهایی که باید زندگی کنم  گذشته و خودم هم باورم نمیشه که اینقدر از امدنم به این دنیا گذشته.

امسال بی هیچ دلیل خاصی از بودنم راضیم. علی رغم  اینکه سمتم توی دنیا تغییری نکرده   و همچنان یک همسر ۳۵ ساله هستم و فرزند هستم و خواهر و برادرهستم و مادر نیستم، خوبم. راضیم. خودم و خدا  را ناسزا نمیگویم که آخه منرا اوردی تو این دنیا چه کار؟