ی ماهتون. شب بعد از چندروز تعطیلیتون بخیر باشه الهی.

تازه از خونه پدری برگشتم وخسته از ترافیک اتوبان پا تو‌خونه منجمد گذاشتم و پاورچین پاورچین تو خونه راه رفتم و کارها را کردم تا یخ نزنم.   چقدر سرد شده،هوراااااا.

تا حالا شده خودتان دهان خود را داغان و پرخون کنید؟فکر میکنید نمیشود؟خیلی هم راحت میشود، کافیه تبلت به دست به رختخواب بروید و خوابتان ببرد و  تبلت صاف و محکم کوبیده شود بر لبانتان و اینچنین خودتان را داغان کنید و لب بیچاره داغان و متورم. فکر میکنید این تنها مشنگیه تعطیلات بوده؟ نخیر. وقتی آدم نیمه شب بخواهد بعد از مدتها عکس بلوتوث کند  و مجددا خوابالو باشدوهمینطوری نمیدانم چطوری بلوتوث همسایه خانه پدریش هم روشن باشدو عکس را به جای خواهرک برای حاج آقا فلانی بفرستد، خوب یکی نیست بگه مریم جان وقتی خوابت میاد بخواب، نه بلوتوث کاری کن، نه تبلت دست بگیر. اینطوری مجبور نمیشوی کلی ناز همسفرت را هم بکشی تا برود حاج آقارا توجیه  کند که ببخشید زن ما نصف شبی برایتان عکسهای مورد دار میفرستد، قصد شومی نداشته، اتفاقی بوده، والا به خدا.

*یک کنجکاوی دارم،شماها که کارتون سنگینه، شماها که تلفنهای  کاریتون تو ساعتهای غیر کاری خیلی زیاده، اضافه کاریتون زیاده، کلا شرایط کاریتون یک جوریه که ۲۴ساعت هم درگیرش باشید  بازهم کافی نیست، چطوری زندگی میکنید؟ چطوری تعادل برقرار میکنید بین زندگی شخصیتون و کارتون که اتفاقا براتون مهم هم هست ولی خوب پیش بردنش خیلی جاها سهم زندگیتون را کمرنگ میکنه، دوست ندارم پیش خودم تکرار کنم،ولی یک موقعهایی واقعا کم میآرم، متاسفانه اون بخشی هم که تاحالا هی نادیده گرفته شده خونه و خونوادم هستند، هرچی که میگذره بدتر و بدتر هم میشه. باور میکنید تو تعطیلات گذشته، تو‌شرایطی که خونه پدری بودم بیشتر از ۴۰تلفن داشتم، وقت و بی وقت و همه هم اورژانسی واضطراری. هر طرفی نگاه میکنم نتونستم کسی را ببینم که هم تو‌کارش خوب پیش رفته هم تو زندگیش حضورپررنگ داره، اکثر همکارهای بسیارموفقم مجرد هستند واونها که متاهل هستندقبول  کردندترفیع نخواهند و پست نخواهند و بمانند همانجا که هستند. همسفر همیشه صبورم این روزها کم کم داره اعتراض میکنه، پدر و مادرم که همیشه معترضند، دلم کمی تعادل میخواد،دلم نمیخواد مجبور به انتخاب بشم.

شب و‌روزتون بخیر باشه.