امسال به بهار قول داده بودم برای تولدش عروسک بخرم، آنقدر ذوق داشت و آنقدر هربار برایم پیغام صوتی میگذاشت که ای خاله نازنین، ای خاله جگر، خاله دوست داشتنی عروسک من یادت نره ،که بنده مثل یک خاله باغیرت عزمم را جزم کردم که عروسکی بخرم فوق العاده. تا اینجای قضیه مشکلی نبود، مشکل آنجا شروع شد که معیارهای خاله برای خرید عروسک کمی خاصه، باور نمیکنید که من چند روز هرچه اسباب بازی فروشی در ولایت همسفر و ولایت پدری و ولایت محل اسکان خودمان را بود گشتم اما آنچه باب میلم بود پیدا نکردم، من اصلا دوست نداشتم عروسک باربی بخرم با لباسهای خاص، عروسک باربی با ست لوازم آرایش، عروسک باربی باردار، عروسک با لوازم آشپزخانه، یکسری عروسکهای دیگه هم کشف کردم که ظاهر مناسبی داشتند، اما بدن سفت، یک حسی به من میگه عروسک باید بغلی باشه، یعنی نرم باشه، عروسک با بدن پلاستیکی یا سفالی، حس عروسک بهم نمیده، خلاصه اعتراض همسفر را به این همه گشتن و اصرار بر حفظ همه فاکتورهای مورد نظرم را به جان خریدم تا مبادا عروسکه عروسک پروری (این کلمه برایم معنی دارد، بعدترها تعریفش میکنم) بخرم، بلاخره حنا را پیدا کردم، یک عروسک نازنازی بافته شده، با یک شنل و کلاه بانمک، با یک نگاه معصوم کودکانه، نرم نرم، تا دیدمش همین اسم حنا توی سرم چرخید و حنا خریده شد و کادو شد و ....
با کلی ذوق و چشم بستن و ادا درآوردن بهار را جلوی خودم نشاندم و ای وای من از لحظه ای که دخترک حنا را دید، تو یک لحظه احساس کردم تمام ذوق کودکانه اش توی چشمانش شکست، اصلا و اصلا حنا را دوست نداشت، میخواستم بمیرم از غصه اینکه امیدش را برای داشتن عروسک دوست داشتنتی از دست داده، کلی برایش گفتم، کلی گفتم که چرا آن باربیهای حامله را دوست ندارم بخرم، چرا آنها که کمد لباس دارند را نمیخرم، آنها که کلی لوازم آرایش دارند، ظاهرا کمی قبول کرد ولی لحظاتی بعد انگار که برای در و دیوار حرف زدم، به همین راحتی خاله محکوم شد.
*خواستم حنا بماند برای دخترک مسافری که قرار است خواهر بهار باشد، همین پیشنهاد چنان حنا را به بغلش چسباند که دیگر هیچ چیز جدایش نمیکند.
**داشتن خاله ای که خیلی به خرید اسباب بازی اهمیت میدهد، اصلا دلنشین نیست.